40 jaar Begrafenisverzorging Blokhuis en de weg daar naar toe.
Jansje in gesprek met Wout Blokhuis (geboren in 1946) en Tonnie Blokhuis – Vink (geboren in 1945). De ouders van Wout woonden aan de Voorstraat nr. 2 tegenover bakker Schimmel. Dat was een dienstwoning van garage Honders, vader was bij Honders in dienst als chef-monteur. Nadat de Duitsers aan het eind van de oorlog het kruispunt de Poort hadden opgeblazen met een zeemijn om de Canadezen tegen te houden vanaf Scherpenzeel, lag het midden van het dorp helemaal in puin. De benzinetank van garage Honders op de Poort was door de klap boven de grond komen te liggen en het huis van vader en moeder was eigenlijk niet meer bewoonbaar. Op deze plaats is Wout geboren.
Laten we beginnen bij de stamvader van de Woudenbergse tak Blokhuis. Wout zijn opa Wouterus Blokhuis (geboren in 1882, overleden 1955) was getrouwd met Aaltje van de Wetering (geboren 1886, overleden 1957) dochter van de tuinman Van de Wetering van Huize Laanzicht, daar woonde in die tijd de burgemeester J.B. de Beaufort. Opa is in 1911 gestart met een bakkerij in de toenmalige Achterstraat van Woudenberg. Later heeft zoon Joop dit overgenomen van zijn ouders en hij was de eerste die in Woudenberg patat verkocht, dat was toen heel mirakels. Tot 1975 heeft deze winkel bestaan. Daar hebben Wout en zijn broer Mees hun steentje aan bijgedragen door brood en dergelijke op de fiets te bezorgen bij klanten zoals in het Witte Huis nog voorbij de Pyramide van Austerlitz. Dat gebeurde vaak op zaterdagen of bij ziekte. En als hij niet voldoende bij zich had in de mand, dan mocht hij dat stuk 2 keer fietsen want de klant was koning. Opa en oma hadden 7 kinderen: Marie, Hendrik, Johannes Hermanus (Joop), Aalbertus, Wouterus, Johanna Hermina (Mien) en Gerrit. Vader Wout (geboren in 1919. overleden in 2013) was getrouwd met Hendrika Hermina Moesbergen (geboren in 1918, overleden in 2011). Zij was dochter van Mees Moesbergen en Grietje Moesbergen – van Egdom. Deze hadden 1 zoon en 7 dochters.
Leuk om te vertellen is dat Gerrit en Mien Blokhuis naast de bakkerij zijn begonnen met de winkel door in de kamer ernaast een soort etalage te maken met daar een strijkbout, een radio en een lamp. Gerrit en Mien hebben daarna een lange tijd op de Middenstraat hun handel gedreven met Gerrit van de Vliert die altijd voor hen gewerkt heeft .
Vader Wout is net na de oorlog bij zijn schoonvader Moesbergen gaan werken als elektricien en is gaan wonen in het koetshuis van Huize Laanzicht aan de rechter voorkant, rechtsachter woonden ome Mees en tante Heintje .
Hier beginnen de herinneringen van onze Wout. Ome Ab woonde in het voormalige washuis van Huize Laanzicht (de huidige tandartspraktijk op de Parklaan). Hij was meubelmaker en maakte speelgoed, zoals houten bootjes waar de kinderen op de vijver voor het gemeentehuis mee konden varen. Het bordes van het gemeentehuis was een geliefde plek om te spelen, met een pracht van een treurwilg ervoor. De mooie muziektent hoorde ook bij deze herinneringen. In het huis links naast ome Ab woonde ome Hennie, hij was horlogemaker en is de winkel begonnen in zijn garage met de verkoop van juwelen en horloges. Na een aantal jaren heeft hij een lange tijd zijn juwelierszaak gehad op de Voorstraat nr. 20a . Later hebben zijn zoon en schoondochter deze overgenomen .
Begin 1950 kreeg het gezin een nieuwbouwhuis op de Maarten van Rossumweg nr. 25; daar woonden ze met ouders en 5 kinderen, Wout, Mees, Alie, Greet en Mieneke. Nu even een stapje terug naar de grootouders van Tonnie Vink. Deze woonden in de Voorstraat naast Gijp Versteeg. Opa werkte op de boerderij van Valkenheide en kon prima met de jongens die daar woonden omgaan. Oma zorgde dat de sokken van deze jongens werden gestopt als opa die mee nam naar huis. Uit dat huwelijk zijn 2 zonen geboren Johannes en Johan. En Johan was de vader van Tonnie, hij trouwde met Goosina Geitenbeek uit Scherpenzeel. Tonnie was 7 jaar toen haar moeder overleed en broer Teus 5 jaar, zodoende zijn zij veel bij opa en oma geweest. Later is vader Johan hertrouwd met Jo Helms, zij hebben samen zoon Wim gekregen. Nu komen we weer terug bij de Maarten van Rossumweg want Tonnie heeft op nr. 11 gewoond met vader en broer Teus. Het verhaal komt al wat dichter bij elkaar.
Wout is na de lagereschooltijd naar Valkenheide gegaan en heeft daar zijn diploma textiel gehaald. Hij kwam te werken op de Hof in Amersfoort bij Firma Bekenkamp, een groothandel in textiel waar hij 18 jaar heeft gewerkt. Dan zoeken ze bij het Reformatorisch Dagblad een medewerker voor acquisitie en regionaal nieuws van Zuid Holland – Zeeland. Wout solliciteert en krijgt de baan. Ze kwamen te wonen in Gorkum, maar na een korte tijd kwamen ze weer terug naar Woudenberg. Bij Merwedefoods heeft Wout nog enkele jaren gewerkt, dat was een bedrijf in bakkersbenodigdheden. Totdat in 1982 Berend Westerink (toenmalig beheerder van de begraafplaats) voor de deur stond met de vroeg of Wout er iets voor voelde in de begrafenis branche te komen werken namens begrafenisfonds” het Noorden”, waarna hij in 1984 ging werken voor Van de Weerd te Ede. Vanaf 1982 verzorgde Wout bijna alle begrafenissen in Woudenberg. In 2003 is Wout voor zich zelf begonnen op 57 jarige leeftijd. Respect.
De jaren 60 waren voor Wout en Tonnie heel belangrijk. Het Knipscheerorgel in de dorpskerk werd gerestaureerd en om geld in te zamelen werden er oliebollen gebakken en verkocht. Daar was Tonnie bij en Wout speelde op het orgel, op deze dag sloeg de vonk over en zij trouwden in 1967.
Samen hebben ze 4 kinderen, te weten Wout, Hanneke, Harry en Johan. Harry en zijn vrouw Evera hebben in 2015 de onderneming over genomen nadat beiden een aantal jaren met Wout hebben samen gewerkt.
Nu zou ik graag even terug gaan naar eerste helft van 1900 door begrafenisondernemer Meerveld uit de Voorstraat te noemen. Meerveld had een boerderijtje te runnen, hij was ouderling en voorlezer in het kerkje van de Oud Gereformeerde Gemeente aan de Middenstraat. Had rouw- en trouwkoetsen en was aanzegger (iemand die in de buurt komt vertellen wie er gingen trouwen of overleden waren). Hij had paarden en regelde begrafenissen. Hij zat ook nog in de gemeenteraad en had een meelhandel. Op een dag was Woutje met zijn moeder in het dorp, komen ze Meerveld tegen. Hij droeg een zwart pak met tressen, een hoge zwarte hoed en witte klompen. Hier klopte iets niet. Zegt Woutje zijn moeder: zeg Meerveld gaat het wel goed, je heb je klompen nog aan. Zegt Meerveld: Och deere dan mok nodug noar huus mien schoenen antrekke.
Wout begon dus in 1982. Dat was in het begin niet makkelijk, hij ging vaak met knikkende knieën naar de familie toe. Daar had je dan 6 dagen intensief contact mee. In 1982 was het taboe om over doodgaan en begraven te praten. Dan zeiden de minsen tegen Wout “doar he we joe veur gevroagd, da weet jie beter dan wij“. Een zwarte rand om de kaart was standaard. Zo werkte dat in die tijd. Mensen begeleiden in de moeilijkste omstandigheden van het leven dat stond hoog in het vaandel van Wout en Tonnie. En wat te denken van het overlijden van jonge mensen die betrokken geweest zijn bij een ongeluk. Dan belde de politie van Maarn en dan wist Wout al hoe laat het was. Dan verstand op nul en blik op oneindig en gaan. Gesteund vanuit zijn geloof in God en de samenwerking met Tonnie. Anders had hij dat allemaal niet zo kunnen doen, daar is hij zeer dankbaar voor. In die tijd werkte Wout gemiddeld 80 uur in de week.
Midden jaren 90 veranderde landelijk dat er bij verschillende uitvaartbedrijven gecertificeerde mensen kwamen om hulp te verlenen aan de hulpverleners bij ongevallen etc., want zulke dingen komen binnen. Dat was voor velen een verademing. Firma Tap uit Amersfoort was in deze regio een van de eersten. Door de jaren heen is er veel veranderd ten aan zien van het begraven. Crematie is gekomen en meer gangbaar geworden. Ten aanzien van de overlijdenskaarten kan er veel, bloemen bij de kist, cake, broodjes, koffie, thee, een wijntje of een borrel om het leven te vieren van de overledene, zoals men dat noemt. Veel mogelijkheden zijn er in deze tijd en er wordt openlijk over gesproken, het hoort bij het leven zegt men. Mede door mooie uitzendingen die op de TV te zien zijn. Niet meer zo oubollig als bij Wout zei iemand. En tijden veranderen nu eenmaal. In 2015 is Wout gestopt als verzorger en heeft na de laatste keer zijn zwarte pak uitgetrokken en nooit meer aangedaan. Verschillende mensen hebben ook Wout zijn droge humor leren kennen. Zo kwam Wout bij een familie om de voorbereidingen te treffen voor de begrafenis, er word gevraagd of hij misschien koffie wil en hoe hij die koffie drinkt, zegt Wout “zwart natuurlijk”. Jaren later kwam Wout bij een familielid van deze mensen in een andere gemeente, daar werd hem gevraagd of hij de koffie nog steeds zwart dronk. Wout keek wat vreemd op, waarop ze antwoordde bij familie zei u dat u het graag in stijl hield. En ja, ook dat is Wout.
Tijdens een renovatie van zorgcentrum Groenewoude heeft de vader van Wout een jaar in de De Oranjerie aan de Kersentuin gewoond. Als Wout bij zijn vader koffie ging drinken zei hij weleens “hier zou ik wel oud willen worden“. Ongeveer 2 jaar geleden woonden Wout en Tonnie nog op de Laan van Nieuwoord en werd het werk in de tuin allemaal teveel. Nadat ze al 6 mogelijkheden hadden bekeken zaten ze te dubben; dan maar een tuinman en een hulp in de huishouding. Later op deze avond kwam er een appje binnen van makelaardij Geijtenbeek met het bericht dat er in de Kersentuin een appartement vrij kwam en dat was het appartement waar Wout zijn vader in had gewoond. Dat is dan toch zeker meer dan toeval! Dat is het vertrouwen van Wout, het komt goed.
Wout heeft voor zichzelf verschillende dingen opgeschreven over gebeurtenissen in zijn leven. Een ding wil hij nog uitzoeken op de begraafplaats en dat is op het pad naar het schuurtje aldaar staat een zuil van de protestante bond. Graag wil hij dat nog in kaart brengen, daar liggen vroeg overleden kinderen van predikanten van de Hervormde Gemeente.
Harry en Evera, ik wens jullie nog veel waardevolle jaren toe in jullie werk.
Wout en Tonnie bedankt dat jullie deze verhalen en mooie foto’s met mij hebben gedeeld. Voor mij was het zeer waardevol. Met mij zullen er meer Wombargers zijn die jullie samen nog een mooie tijd wensen.