Bijna een eeuw Dalhuijsen Wonen & Slapen
De geschiedenis begint op 15 Mei 1922 op deze datum kocht Gerrit Dalhuijsen het pand op de Voorstraat 34 van ene Arie van ’t Hoog .
| Magazijn van Manufacturen en Gemaakte Goederen – Ledikanten, Bedden, Dekens en Matrassen – Groote keuze Vitrages en Allover nets vanaf 22 cent – Cocostapijt , Loopers, Matten, Vloerzeilen – Lingeries, Tricotages, Baby–uitzetten, enz. Prima kwaliteit – uiterst lagen prijs. Aanbevelend G. Dalhuijsen – Voorstraat 34 |
Samen met zijn vrouw Matje heeft hij de winkel uitgebaat tot 1932. In die tijd vatten ze het plan op om te emigreren naar Afrika om een nieuw bestaan op te bouwen in de kippenfokkerij.
Jan Lambertus Dalhuijsen heeft het vak textielhandelaar geleerd in Zelhem. Als 14 jarige wees werd hij daar te werk gesteld, het was een harde maar leerzame tijd.
In 1932 kon hij de winkel, waar hij al een tijdje meewerkte, van zijn broer Gerrit overnemen. Hij was bij zijn broer al een tijdje in de kost. Met behulp Lagemaat uit de Veenkampen, van Oostrom op Den Treek en van familie uit Wassenaar kon hij het financiële gedeelte in orde krijgen.
Jan kreeg van alle drie het vertrouwen. Het was heel hard werken en elk dubbeltje omdraaien voor rente en aflossing.
In deze tijd heeft hij Adriana Alblas van de Maarsbergseweg leren kennen. De twee zijn getrouwd in 1933. Zoals dat gaat raakte vrouw Dalhuijsen zwanger en het werd zaterdag 16 juni 1934. De weeën waren begonnen en het nieuwtje gonsde door het dorp en heel toevallig hadden ze allemaal een klosje garen of zo nodig . Dus de winkel vol en vader Jan in alle staten. Henk was geboren en vader komt de trap af en zei: “ik kom nog lang niet beneden want er komen er nog veel meer.” Toentertijd wist je niet of het er eentje was of meer, maar Jan jr. was de tweede zoon. November 1938 is Herman geboren en Corrie is in 1948 geboren. Beiden zijn helaas overleden.
De oorlogstijd brak aan, Henk en Jan jr. kregen de leerplichtige leeftijd en gingen naar school in Scherpenzeel want daar was een christelijke school. Geen vervoer voorhanden dus elke dag lopend naar school. Totdat ome Wim Alblas in 1944 een fiets in elkaar heeft gezet van verschillende onderdelen. Op een dag gingen ze op de fiets naar Scherpenzeel en bij de Pothbrug hoorden ze vliegtuigen aan komen, deze schoten op de auto’s op de weg en ze prakkiseren niets, gewoon met fiets en al de sloot in gereden en er zonder kleerscheuren vanaf gekomen.
Winkel van Gerrit Dalhuijsen 
Adriana met Henk en Jan jr 
Jan sr met vrouw en kinderen 
Jan sr met zijn eerste auto 
De winkel van Jan sr 
Jan jr en Rietje Dalhuijsen-Bakker
In de leeftijd van 6 tot 11 jaar jong hebben Henk en Jan jr. wel akelige dingen mee gemaakt . Ze gingen bij opa Alblas op de Maarsbergseweg kijken naar de vliegtuigen die over kwamen. Op een gegeven moment kregen ze een schop onder de kont en de boodschap zou je niet eens gauw ophoepelen, veel te gevaarlijk. Er stond een keer een auto met 20 ton munitie aan de Maarsbergseweg en de vliegtuigen kwamen eraan, het is nog een wonder dat het is goed gegaan. Er was in die tijd een waarnemend NSB Burgemeester De Monyé die mensen moest zoeken om aan de Duitse stellingen werkten, ome Teunis zag dat niet zitten. Maar met een inval bij opa Alblas was de Burgemeester en twee kornuiten van hem de familie te snel af en iedereen op de boerderij moest met de handen omhoog tegen de muur gaan staan, ook ome Teunis. Deze kreeg de order om mee te komen. Teunis zei: “dan ga ik wel mee ik zal mijn schup effe pakken.” Maar wie er terug kwam geen Ome Teunis, toen de Duitsers dat door kregen heeft de familie het best benauwd gehad.
Jan jr. kan zich de Poolse krijgsgevangenen goed herinneren, paard rijden konden ze als de beste en het houtsnijwerk was echt geweldig. Er moesten houtblokken komen, deze werden in kleine blokjes gezaagd door Kees Boom voor de gasgenerators voor de auto’s van de Duitsers.
In de oorlog was er een gaarkeuken aan de poort (kruispunt in het dorp). Zoals Jan jr. en Henk vertelde dat ze op school (vragen om) gingen om aan rogge , boter of melk te komen in ruil voor textiel . Dan liepen ze het risico dat de Duitsers het weer afpakten maar de jongens wisten dat als ze door de weilanden gingen alles goed thuis kwam. Na de oorlog kwamen Henk en Jan jr. er achter dat er verschillende familie leden bij het verzet gezeten hebben.
Een aardig verhaal is dat Henk en Jan jr. in 1 bed sliepen en vaak aan het keten waren. Het matras van hun bed bestond uit 3 delen, deze zetten ze rechtop tegen de kant en speelde dat ze varkentjes waren en al knorrend vlogen ze van links naar rechts. Maar Jan sr. werd dat zat natuurlijk en sloop de trap op en boven aan de trap schoof hij zijn hand tussen de deur om het licht aan te doen, dat hadden de jongens al lang in de gaten want bij de vierde trede kraakte de trap. Goeie raad was duur en ze dachten de oplossing gevonden te hebben en haalde de bakelieten beschermkapje van de schakelaar en daar was Jan sr. helemaal niet blij mee. Dat snappen jullie zeker wel. Na de lagere school ging Henk naar de handels dagschool in Amersfoort en Jan jr. naar de Mulo. Na 1 jaar hield Jan jr. het wel voor gezien en kon zo aan de gang bij zijn vader. De jaren erna heeft Jan jr. zijn nodige diploma’s in de avonduren gehaald. Henk heeft na zijn schooltijd een aantal jaren bij Heko Spanten gewerkt. En is enkele jaren later ook in het bedrijf Dalhuijsen gekomen.
Zo had Jan sr. al snel een auto. Maar Henk en Jan jr. waren nog geen 18 maar dat was geen punt voor de jongens, rijden konden ze wel . Totdat veldwachter van Garderen bij senior langs kwam en zei: “Jan die jongens van joe denken dat ik het niet in de gaten heb maar dan zie ik een hoed en een zonnebril op in een auto voorbijkomen en dat klopt dan niet, ik waarschuw je maar.” Verder niks dan goeds over van Garderen, tijdens de evacuatie paste hij op het dorp en als er razzia’s aan kwamen waarschuwde hij de mensen in het dorp.
In die tijd gingen de twee examen doen in Zeist voor hun rijbewijs, de eerste keer ging dat niet goed. De tweede keer hadden ze een Simca van garage De Poort en Peet Osnabrugge ging mee en bij aankomst in Zeist is het lampje van de auto van de examinator stuk. In de tijd dat de jongens moesten afrijden had Osnabrugge dat lampje gemaakt . En ja hoor, allebei geslaagd. Ze moesten alleen niet zoveel met de richtingaanwijzers spelen.
Zo kwamen ze op de leeftijd dat de beide heren verkering kregen en zaterdags avond naar de verkering gingen. Maar Jan sr. had de regel dat de heren om 12 uur thuis moesten zijn . Op een avond was Henk naar zijn meisje in Scherpenzeel en Jan jr. met zijn gehuurde auto van Te Grotenhuis naar Culemborg vertrokken. En om half twaalf stond Henk al klaar op de poort te wachten tot Jan jr. kwam. Het was kwart voor twaalf en het werd 12 uur het werd half een toen Jan jr. aan kwam zakken. Er was een hond doodgereden op de terugweg en daar kon Jan jr. niets aan doen. Zij samen op huis aan en wie stond er voor het raam te wachten? Ja hoor vader Jan sr. . Vader Jan sr. was behoorlijk uit zijn doen en meestal kregen ze dan een schop onder hun gat maar Jan jr. sprong op de vierde tree en met Henk lukte dat ook aardig alleen vader Jan sr. schopte met zijn voet tegen de onderste tree aan en daar had vader geen schik van. Au, au, au. Waar Henk en Jan jr. het goed samen eens zijn is dat ze prima ouders hebben gehad maar als je twee van die ondernemend kinderen heb dan valt dat niet altijd mee om ze in het gareel te houden.
In 1974 hebben Henk en Jan jr. zaak van vader Jan sr. overgenomen. Zij wilden vernieuwen en uitbreiden en kregen er lucht van dat Frans de Koning zijn huis ging verkopen. Dan maar eens effe een bakje doen bij Frans en na een paar weken zijn ze het eens geworden. Dan op zondagmorgen bij Jan sr. langs om dat te vertellen, het eerste wat senior zei was “Hoe denk je dat te betalen?“ En ook dat is goed gekomen. Aan de overkant is toen Dalhuijsen Slapen gekomen in 2000 en ze hebben 5 jaar een filiaal in Maarn gehad. Inmiddels werkten de twee echtparen in de winkel en 10 werknemers, 2 verkopers, 3 naaisters en 2 in de buitendienst. Dat waren mooie tijden, je had meer verbondenheid onder de winkeliers. Iedereen woonde bij of achter de winkel maar ja, tijden veranderen. Laten we niet vergeten dat Dalhuijsen sr. en Herman vanaf 1960 een herenkleding- en manufacturen winkel hadden op de Voorstraat. Daar werkte Corrie ook regelmatig. Henk is 42 jaar getrouwd geweest met Adrie van Raay, Monique en Gerard zijn hun kinderen. Jan is 51 jaar getrouwd geweest met Rietje Bakker en hebben 3 kinderen waarvan een zoon jong is verongelukt. Binnen 6 maanden zijn beide mannen weduwnaar geworden, dat zijn dan heftige tijden.
Het hele gezin van Jan sr 
Winkel van Jan sr 
Winkel van Hank en Jan jr 
Herman Dalhuijsen 
Winkel van Herman Dalhuijsen (en Jan sr.) 
Jan sr. en Adriana Dalhuijsen-Alblas
Henk en Jan jr. zijn actief met de winkel bezig geweest tot ze 65 werden maar stil zitten is niet hun ding . Gerard de zoon van Henk heeft in 2005 de zaak overgenomen. Dit jaar worden ze 87 jaar en hebben beiden een vriendin. Henk woont op de Schans en tennist regelmatig, speelt bridge en zijn vriendin heeft een grote familie en ze hebben een huisje aan het water. Jan jr. is met de leeftijd van 80 jaar gestopt met paardrijden maar houdt zich nog bezig met het organiseren van slipjachten. Jan jr. woont nog steeds in de Voorstraat. Beide hebben nog veel contact met hun vrienden waar ze erg op gesteld zijn. In 2014 zijn ze samen Haan van het jaar geworden, voor o.a. de sponsoring van sportclubs, de Oranje Vereniging e.d.
Henk en Jan bedankt voor het gesprek en nog veel gezonde jaren toegewenst. Gerard, succes met de voortzetting van het bedrijf .